歲陽(yáng)
![歲陽(yáng)](/d/file/titlepic/cidian18260.png)
詞語(yǔ)解釋
歲陽(yáng)[ suì yáng ]
⒈ ?亦稱“歲雄”。古代以干支紀(jì)年,十干叫“歲陽(yáng)”。
⒉ ?《詩(shī)·小雅·采薇》:“曰歸曰歸,歲亦陽(yáng)止”。毛傳:“陽(yáng),歷陽(yáng)月也?!编嵭{:“十月為陽(yáng)?!焙笥靡灾皋r(nóng)歷十月。
引證解釋
⒈ ?亦稱“歲雄”。古代以干支紀(jì)年,十干叫“歲陽(yáng)”。
引《爾雅·釋天》:“太歲在甲曰閼逢,在乙曰旃蒙,在丙曰柔兆,在丁曰強(qiáng)圉,在戊曰著雍,在己曰屠維,在庚曰上章,在辛曰重光,在壬曰玄黓,在癸曰昭陽(yáng):歲陽(yáng)?!?br />宋 洪邁 《容齋三筆·歲月日風(fēng)雷雄雌》:“虞喜 天文論, 漢 《太初歷》十一月甲子夜半冬至云:‘歲雄在閼逢……’又云:‘甲歲雄也,畢月雄也,陬月雌也?!蟮忠允蔀闅q陽(yáng),故謂之雄,十二支為歲陰,故謂之雌。”
⒉ ?后用以指農(nóng)歷十月。
引《詩(shī)·小雅·采薇》:“曰歸曰歸,歲亦陽(yáng)止”。
毛 傳:“陽(yáng),歷陽(yáng)月也?!?br />鄭玄 箋:“十月為陽(yáng)?!?br />宋 司馬光 《祭劉大卿文》:“歲陽(yáng)四浹,零落幾盡。”
郭沫若 《東風(fēng)集·題桂花軒》:“歲陽(yáng)時(shí)節(jié)如初夏,紫貝天葵酌滿杯?!?/span>
國(guó)語(yǔ)辭典
歲陽(yáng)[ suì yáng ]
⒈ ?古代配合天干、地支以紀(jì)年。其中十天干稱為「歲陽(yáng)」。
引《史記·卷二六·歷書》唐·司馬貞·索隱:「爾雅釋天云歲陽(yáng)者,甲、乙、丙、丁、戊、己、庚、辛、壬、癸十干是也?!?/span>
分字解釋
※ "歲陽(yáng)"的意思解釋、歲陽(yáng)是什么意思由查信息漢語(yǔ)詞典查詞提供。
相關(guān)詞語(yǔ)
- suì yuè歲月
- tóng suì同歲
- shěn dōng yáng沈東陽(yáng)
- yáng chūn陽(yáng)春
- bǎi suì百歲
- nián suì年歲
- cháng mìng bǎi suì長(zhǎng)命百歲
- yáng guāng陽(yáng)光
- tài yáng太陽(yáng)
- ōu yáng歐陽(yáng)
- lǐ dōng yáng李東陽(yáng)
- suì yí歲遺
- dāng yáng當(dāng)陽(yáng)
- yáng wù陽(yáng)物
- yáng píng陽(yáng)平
- yáng liáo陽(yáng)燎
- hóng yáng紅陽(yáng)
- jìng suì竟歲
- zǒu yáng走陽(yáng)
- yáng jiě yīn dú陽(yáng)解陰毒
- yáng rì陽(yáng)日
- yáng xù陽(yáng)旭
- xī suì昔歲
- yáng zhǐ陽(yáng)址
- sān yáng kāi tài三陽(yáng)開泰
- suì hán sān yǒu歲寒三友
- yīn yáng陰陽(yáng)
- suì yáng歲陽(yáng)
- suì yáng歲陽(yáng)
- suì yīn歲陰
- zhuàng yáng壯陽(yáng)
- tiáo suì髫歲