《送蔡士廉舍人奔訃還四明》拼音版

元代丁鶴年

sòngcàishìliánshěrénbēnháimíng--dīngnián

gōngjiādōnghǎibīn,gòng鄉(xiāng)xiāngxiànjīntóngèzhǔ,shínián見(jiàn)jiàn。

gōngcóngfāndiǎn,shìzǎochūměichí。。jiāngfàn愛(ài)àiyào鄉(xiāng)xiāng譽(yù),zhízhōng結(jié)jiézhǔzhī。

xuěsōngzhēncāohánjìn,,bīngnièqīngshēnglǎogèngchí。zhōngzhūyànjiērénjié,zhèngshìwénzhāng稱(chēng)chēngèrjué。。

zhònggōng質(zhì)zhìrén風(fēng)fēng,píngxiàtángyāoqìngzhé。shēnmíngtàixīn獨(dú)bēi,gānzhǐqīntíngqiān。

cháohǎiyúnjiān,,āwēngzuòpénglái。yǎngguānqiáo戰(zhàn)zhànpiāo風(fēng)fēng,內(nèi)nèifēnbēngmiànshēn。

wénwǎngdiàoshǐ見(jiàn)jiàngōng,,pánshāngōng發(fā)bái。xiāngkànhuàjiùzhòngjiē,,shǎo風(fēng)fēngliú復(fù)。。

huāmíngchūnfànyuèwáng,yuèjiǎoqiūxúngōngzhái。。shǎnghuānòngyuèqiū復(fù)chūn,詩(shī)shījiǔqīngkuángduōrén。

zhíqīngniánjiāobái,zhīshuǐ揚(yáng)yánghuángchén。cóngdōng西xīngsàn,,tóngyóu夢(mèng)mènghuàn。。

qiū風(fēng)fēngjiāngshàngmàn,,關(guān)guānchóu聽(tīng)tīngyàn。。gōng當(dāng)dāngshìgàoguī,piànfāndōngxiàyúnfēi。。

zhōng長(zhǎng)zhǎnglǎojiǔxiāngdài,見(jiàn)jiànháizhān。tǎng問(wèn)wèn詩(shī)shīzhě誰(shuí)shuízi,dàoliáodōngdīnglìngwēi。。

丁鶴年簡(jiǎn)介

唐代·丁鶴年的簡(jiǎn)介

丁鶴年

元末明初詩(shī)人、養(yǎng)生家,京城老字號(hào)“鶴年堂”創(chuàng)始人。 詩(shī)人,有《丁鶴年集》傳世。 著名孝子,為明初十大孝子之一。以73歲高齡為母守靈達(dá)17載,直到90歲去世?!端膸?kù)全書(shū)》中收錄的《丁孝子傳》和《丁孝子詩(shī)》即是他的事跡。詩(shī)開(kāi)篇贊曰:“丁鶴年精誠(chéng)之心上達(dá)九天,丁鶴年精誠(chéng)之心下達(dá)九泉。”

...〔 ? 丁鶴年的詩(shī)(249篇)